اولین روزهای حضورم توی هنگ بود که فهمیدم که تو جکیگور همه چیز عجیب و غریبه به خاطر وجود بعضی جانورانی که تا آنروز ندیده بودم مثل عقرب ، رتیل و زنبورهایی که با گل خونه میساختند هر کدومشون برای انداختن یه خرس کافی بود ولی یه چیزی که برای بنده خیلی عجیب بود وجود پیله های ابریشم به سقف بود ، این من را خیلی خوشحال میکرد چون پروانه خیلی دوست داشتم ، ولی همیشه برام جای سئوال بود که پروانه تو بیابون بی آب و علف چه میکنه؟ خلاصه کلی منتظر نشستم تا پروانه بیاد بیرون ولی نیومد ، کلی تو کف بودم تا اینکه یه روز یه سرباز اهل شمال شرق کشور دیدم که یه چیزی از دهنش در آورد و کوبید به سقف رفتم دیدم اه یه پیله ابریشم جدید بهش گفتم بیا اینجا مینم سرکار این چی بود زدی به سقف ؟

گفت : من نبودم استوار

گفتم : بابا نترس کاری باهات ندارم تا حالا ندیدم برام سئوال شده

مرخصی دومی که بنده از دستان مبارک حاجی دشتبان گرفتم از 10 خرداد تا 10 تیر بود حدود 3ماه اقامت داشتم 3 ماهی که واقعا سختی کشیدم وقتی به اون روزا فکر میکنم مو به تنم سیخ میشه واقعا اذیت شدم بعضی روزا دو سه ساعت بیشتر نمی تونستیم بخوابیم همش یا کمین بودیم یا گشت خلاصه بعد از 3ماه که حسابی لاغر و سیاه و تا دلتون بخواد زشت شده بودم بهم مرخصی دادند ، باید حدود سه ساعت تاکسی سوار میشدیم تا به ایرانشهر برسیم و از اونجا هم که هیچ وقت بلیط گیر نمیومد با زحمت برای کرمان و بعد برای یزد و سپس برای اصفهان که حدود 24 ساعت ما توی راه بودیم تا به خونه برسیم محمد تقی قبادیان نیز در اون روز تا یزد همسفر من بود یادمه تو یزد بلیط برای اصفهان گیر نمیومد من که آدم بیخیالی هستم یه گوشه نشسته بودم که دیدم محمد تقی داره مثل کلاه قرمزی آستین راننده را میکنه و التماس میکنه تا من را سوار کنه تا این که بالاخرن بعد از رایزنی های فراوان راننده لطف کرده و من را سوار کرد

ترمینال اصفهان:

یه روز بنده حقیر کمک افسر نگهبان هنگ بودم ، کمک افسر نگهبان هم باید از شب تا صبح بیدار باشه و از پست های نگهبانی سرکشی کنه بنده هم تو دژبانی نشسته بودم که یهو شنیدم که یه نگهبانا با صدای بلند داره ایست میکشه بنده حقیر هم دو تا پا داشتم دو تا دستم قرض کردم ولی بعد قرضشون را پس دادم و در کمر کش هنگ تند تند میدویدم تا اینکه نزدیک نگهبان که رسیدم دوباره ایست کشید و بعد گلنگدن بنده هم که خود را تلف شده میدیدم

روز بازی استقلال و پیروزی ا ون سال که استقلال با قلعه نوعی قهرمان شد بود . ماهم که تلویزیون نداشتیم برای اینکه  یه جوری این ناراحتی بزرگ که نمی تونیم فوتبال ببینیم را جبران کنیم تصمیم گرفتیم بریم چابهار ، حدود 6 یا 7 صبح بود با احمدرضا مردانشاهی و بهنام قائد امینی رفتیم که از مسئولین قسمتهامون مرخصی بگیریم ، منو احمدرضا  رفتیم درب اتاق جناب سروان محمد پور که رئیس قسمت کارگزینی بود و واقعا رئیس ماهی بود و اهل مشهد هم بود برای گرفتن مرخصی ، جناب سروان هم که خواب تشریف داشتند درب را گشودند و ماجرا را جویا شدند که ما نیز لب به سخن گشودیم و همه چیز را از سیر تا شلغم براشون گفتیم ایشون هم نگاهی عاقل اندر سفیه به ما دو فرمودند و زیر لب چیزهای که فکر کنم دعا بود فرمودند و زیر برگه را امضا فرمودند

در چابهار:

یه سربازی بود اهل روستاهای خراسان شمالی ، این بنده خدا روز اول که اطلاعات شخصی را جهت درج در پرونده ازش پرسیده بودند ،برای اینکه زیاد کاری باهاش نداشته باشند گفته بود که بیسواده برای همین روزای خدمت طبق قانون بهش گفتند به خاطر اینکه اصلا سواد نداری باید 45 روز بیشتر خدمت کنی ، این بنده خدا هم مجبور شده بود که بگه سواد داره اونم چهار کلاس ،برای همین مجبور شدند بهش مرخصی اضطراری بدن تا بره مدارکش را بیاره ، بعداز چند روز مدارکش را آورد داد دست من ، منم هنوز درست ندیده بودم گفتم بابا درست میگه بنده خدا چهار کلاس سواد داره ، ولی یه مرتبه نکته جالبی دیدم و گفتم: چند کلاس سواد داری؟

 گفت: چهار کلاس

 گفتم تو این چهار سال چیزی هم یاد گرفتی ؟

یادش به خیر یه روز یک دستگاه یا یک فروند شایدم یک فقره موش به اتاقمون تشریف آورده بودند و تموم لباسهای بچه ها را سوراخ فرموده بودند خلاصه یک هفته تموم بچه ها دنبال موش از این طرف اتاق به اون طرف اتاق میدویدیم ، پدر سوخته مگه حرف حساب سرش میشد ؟ هرچی بنده بهشون اطمینان دادم که کاری باهات نداریم گوش نکرد که نکرد ، خلاصه بعداز یک هفته که در برابر موش تسلیم شدیم تصمیم گرفتیم اون را از خودمون بدونیم چه عیبی داره اون سرعتش از تموم ما بیشتر بود برای همین خیلی هم قابل احترام بود و ...